Met KLM vloog ik vanuit Brussel ,via Amsterdam en St.-Maarten, naar Curacao, alwaar ik eenweek doorbracht bij Mieke & Angel. Mieke is van origine Westvlaamse die mid jaren `70 uitweek naar Curacao. Ze huwde (in Belgie) met Angel-een Antiliaan, en samen runnen ze nog tot op heden een begrafenisonderneming.Ik heb een onvergetelijke tijd bij hen beleefd. Ze toonden me de mooiste plekjes,zodoende heb ik vrijwel het ganse eiland op korte tijd kunnen bezoeken.

CURACAO: `EXOTISCH NEDERLAND‘

Curacao behoort tot de Caribische eilandengroep `Nederlandse Antillen`. Ten oosten ligt Aruba en ten oosten Bonaire,samen worden ze ook wel de ABC-eilanden genoemd. Ze liggen net boven Venezuela. Het Zuidamerikaanse continent ligt dus op een boogscheut.

De eilanden hebben een woelige geschiedenis gekend maar sedert de 17de eeuw behoort Curacao tot Nederland. Je kunt er dus Nederlands praten, maar het Papiaments is de voertaal v.d. Antillen. Het is een bonte mix uit het Spaans,Nederlands,Portugees,Engels,Frans en Afrikaans.

Alleen al voor het weer zou je naar hier komen. Er heerst een tropisch klimaat met heel,veel zon. De gemiddelde temperatuur bedraagt het ganse jaar door zo`n 27 gr.

`s Nachts koelt het amper af. Heerlijk is de altijd aanwezige verkoelende wind.Mijn gastgezin woont in Biesheuvel;een wijk in Willemstad. De hoofdstad van Curacao werd dus mijn uitvalsbasis.

WILLEMSTAD biedt een Hollandse aanblik. De historische binnenstad en het kleurrijkeaanzicht van de haven is door de Unesco benoemd als werelderfgoed. Ik heb een rondleiding gemaakt met een rasechte Curacoaaan, `Joop`, die op een uiterst enthousiaste manier uitleg gaf over zijn koloniale stad. Lustig nam ik foto`s van de kleurrijke gevels langs de Handelskade. Dit ligt in PUNDA, want Willemstad is ingedeeld in verschillende delen. Even verderop wandelde ik langs de DRIJVENDE MARKT. Deze bestaat uit een rij Venezolaanse bootjes beladen met groenten,fruit en vis. Willemstad is niet alleen een van de grootste steden in het Caribische gebied, op historisch vlak is het ook de meest interessante!

Het barst hier van de historische monumenten en mooie koloniale opgeknapte panden. Je moet er maar een boekje op na nemen voor meer details.

Maar KURA HULANDA wil ik zeker toch wel vermelden. Het is zo`n beetje een stad in de stad.Een steenrijke Nederlandse zakenman kocht een groot deel v.d. verloederde slavenbuurt in OTRA BANDA op. Op korte tijd werd het omgetoverd tot een groot luxehotel. Het is er bijzonder sfeervol en wie eens op zoek is naar een uniek hotel, moet beslist hier eens overnachten. Er is ook een slavenmuseum in ondergebracht als herinnering aan de roots van deze wijk.

Een eigentijdse schets op de turbulente geschiedenis van Willemstad zag ik in het MARITIEM MUSEUM.

`s Middags ben ik eens gaan eten in de MARCHE. In deze overdekte markt proefde ik van de Creoolse keuken tussen de lokale bevolking.

Omdat de belangrijkste bezienswaardigheden van Willemstad grotendeels in Punda en Otrabanda liggen moest ik meermaals de EMMABRUG oversteken. Dit is een van de laatste permanente ponton-bruggen ter wereld. Regelmatig wordt de brug opzij gevaren om schepen doorgang te verlenen. Deze brug is herkenbaar door de feestelijke lampenbogen uit 1888. Ik heb me laten vertellen dat deze brug nog tot 30 keer per dag geopend wordt, om onder meer grote luxe cruiseschepen met rijke Amerikanen door te laten.

Midden de stad ligt de enorme OLIERAFFINADERIJ. Vroeger was die in handen van Shell, maar inmiddels werd die overgelaten aan een multinational uit Venezuela. In de vorige eeuw pompte de oliegigant voor zijn koelwater zoveel zoet water op dat de grondwaterspiegel dramatisch zakte, waardoor nu het water erg kostbaar is geworden op Curacao. Maar nog steeds zorgt die fabriek voor een immense luchtvervuiling. Toen we het JOODSE KERKHOF, die er midden in ligt, bezochten kon ik ik het nauwelijks harden van de stank. Gelukkig voor de vakantiegangers liggen de hotels & resorts op voldoende verre afstand.

De belangrijkste trekpleister buiten de stad is het recente ZEEAQUARIUM. Het schijnt de interessantste in zijn soort te zijn. Daar ik toch nog voldoende visjes zou zien tijdens mijn duiktrips op Bonaire ben ik niet binnen geweest. Maar vlakbij liggen wel de populairste stranden van Curacao.

We gingen kijken naar het spectakel `Ter land,Ter zee & in de lucht` . Zo`n aflevering heb je beslist wel nog eens op TV gezien. Dit is de plaats voor wie houdt van `party`s

Let wel het zijn kunstmatig opgespoten zandstranden. Geef mij maar de

natuurlijke parelwitte stranden in het noorden.

Naar de Westpunt toe worden de stranden witter en de baaien azuurblauwer. We hebben er enkele uitgekozen om te gaan snorkelen en uit te rusten in de schaduw van de palmen die de tropische hitte draaglijker maakten.

Een paar keer na elkaar zijn we naar de Westpunt van Curacao gereden. Reden hiervan was o.a. BOCA TABLA, da`a een diepe grot waar de zee al eeuwenlang op inbeukt. Te voet wandelden we naar enkele van die spectakelpunten; waar we de macht van het opspuitende zeewater konden aanschouwen.

Iets verder ligt het NATIONAAL CHRISTOFFEL PARK. Het beslaat een kleine 2000ha heuvelachtig natuurgebied. Ik beklom er de Christoffelberg die met zijn 375m de hoogste berg van het eiland is. We hebben vele leguanen en roofvogels gezien. Naast wandelroutes zijn er ook enkele goed gemarkeerde autoroutes die we gevolgd hebben. Zo konden we al het moois van dit park ontdekken. Opmerkelijk waren de Indische rotstekeningen. We begonnen en eindigden ons bezoek aan het Christoffelpark bij Landhuis SAVONET. Moet je weten dat er verspreid over gans Curacao, prachtig gerestaureerde landhuizen staan.

Deze landhuizen vormen de belangrijkste architectonische cultuurgoederen v.h. eiland. Helaas verkeren heel wat landhuizen in zeer slechte staat. Moest ik over voldoende kapitaal beschikken, zou ik er beslist wel eentje opknappen. Nergens anders ter wereld is dit specifieke type landhuis te vinden. Het is een soort pastelkleurig herenhuis dat het hoofdgebouw is van een omvangrijke plantage. Maar nu zijn er evenwel geen plantages meer.

Alles wordt ingevoerd op Curacao. Bij landhuis JAN KOK zagen we tientallen flamingopootje paden in ondiep water.

En op Zondag was er in en rond landhuis ASCENCION een gezellige kunstmarkt. Landhuis DANIEL is dan weer op zijn beurt bekend als gerenomeerd restaurant. Ik had ergens gelezen dat er hier cactussoep op de menukaart staat. Maar toen ik die soep bestelde viel men uit de lucht, neen van cactussoep hadden ze nog nooit gehoord! Het is misschien wel een idee.

Naast de overall aanwezige landhuizen zagen de de typische KUNUKU-HUISJES. Als zijn ze niet groot ze vielen meteen in het oog. Deze eenvoudige huisjes waren destijds bestemd voor de slaven en immigranten uit de laagste sociale klasse.

Voor ik het echt besef is de vakantie echt voorbij. Het zijn heerlijke dagen geweest met veel zon, veel avontuur, maar vooral heel veel genieten. Het was een geslaagd bezoek ook dankzij mijn gastgezin.Curaçao is absoluut een bestemming om aan te raden en wij zullen ook zeker nog een keer teruggaan.