Al vele jaren stond het magische Oman op mijn verlanglijstje en onlangs werd deze droom werkelijk toen ik op het vliegtuig stapte. Wel werd mijn geduld langer op de proef gesteld want de heenreis duurde bijna 9 uur langer wegens technische problemen met ons vliegtuig van Quatar Airways.
Bij aankomst op de luchthaven van Muscat, de hoofdstad van Oman heerste er een “wielerdrukte” want een deel de entourage van de “Ronde van Oman” was ook net aangekomen. De hele luchthaven parking stond vol vrachtwagens die het aangevlogen materiaal kwamen ophalen. Daartussen ook onze jeep met chauffeur. Want ook wij waren klaar voor onze eigen samengestelde ”Ronde van Oman” . Omwille van het latere aankomstuur hadden we geen tijd meer te verliezen deze eerste dag en reden meteen zuidwaarts richting havenstadje Sur.
Sur is een plaatsje dat bekend staat vanwege de mooie dhow boten die hier worden gemaakt. Dit zijn grote houten boten waarin veel oog voor detail is.
Tradities en moderniteit houden elkaar mooi in evenwicht in Oman, net als authenticiteit en openheid trouwens.
Dat Oman openstaat voor de rest van de wereld is helemaal niet zo verwonderlijk. Het prachtige land ligt immers centraal voor de handel tussen Oost en West en daardoor staat het land al eeuwenlang open voor anderen. Gastvrijheid en authenticiteit lopen elkaar hier niet voor de voeten, integendeel, ze vullen elkaar aan.
In Oman is de buitenlandse reiziger is altijd een gast. Dat gastvrijheid een fundamentele waarde is voor de inwoners hebben we overal gemerkt. Onze chauffeur Abdu deed zijn uiterste best, gaf zeer veel uitleg en bracht ons naar de mooiste plekjes van zijn land.
In Oman vind je vele wadi’s (droge rivierbeddingen met soms water erin). Soms zijn er watervallen en pools waar je in kunt zwemmen zoals in in Wadi Bani Khalid.. Wij vonden Wadi Shab aan de kustweg naar Sur de mooiste wadi. Je kunt er prachtig wandelen tussen de torenhoge rotsen en het is er relatief rustig. Verder ging het naar het schildpaddenstrand Ras Al-Jinz bij Ras Al Hadd, aan de meest oostelijke punt van Oman (en het hele Arabische schiereiland). Er zijn verschillende schildpaddenstranden in Oman maar alleen dit strand mag onder begeleiding bezocht worden om het eieren leggen van dichtbij te zien. Een medewerker van het centrum in Ras Al-Jinz zoekt de schildpadden op, en als een schildpad begint met eieren leggen mag de groep een kijkje komen nemen.
Een spectaculaire ervaring was de woestijn van Sharqiyah alwaar onze chauffeur Abdu de jeep met zachte banden door het mulle woestijnzand liet scheuren! In Sharqiya zijn enkele bedoeïenenkampen. Wij sliepen in ‘1000 nights camp ‘ in tenten onder een adembenemende sterrenhemel.
Een groot deel van Oman bestaat uit rotsen, stenen en nog eens rotsen en stenen. Maar steeds veranderd het berglandschap, en ik als bergliefhebber heb erg genoten van de wandelingen en ritten via spectaculaire routes. Hoog in de bergen werd het in de nacht wel koud, zo rond de 5 graden. We slapen daarom onder de dekens. Overdag genoten we (in februari) telkens van aangename temperaturen tussen 25-30 graden. Tijdens de zomer kan het oplopen tot 45 graden, dan wil je hier niet zijn!
Nizwa is een goede uitvalsbasis voor een bezoek aan Jebel Shams, met 3007 meter de hoogste berg van Oman. Adembenemend is de wandeling over het balkon van de ‘Grand Canyon’ van Oman. Onderweg zijn er schitterende uitzichten in de diepte waar 1000 meter recht naar beneden dorpjes liggen.
Vanaf Al Hamra, in de buurt van de Jebel Shams, kiezen we een echte off road-route .Gelukkig konden we rekenen op de stuurmanskunsten van onze chauffeur want op deze route zijn stalen zenuwen vereist. Naar hartelust kon ik als passagier foto’s maken.
Smalle, soms zeer steile zandwegen gaan langs diepe afgronden. Af en toe is het centimeterwerk om een tegenligger langs te laten. Het is ook een route met super fraaie uitzichten.
Na een week rondreizen kwamen we aan alwaar we begonnen waren: “de hoofdstad van Oman”: Muscat
Muscat, een grotendeels witte stad werd gebouwd aan zee en tussen donkere bergen.
Het is met name de ligging die de stad bijzonder maakt. Het ligt op en tussen vele donkere heuvels waartegen de veelal wit-blauwe bebouwing fraai afsteekt. Vooral vanaf zee maakt dat indruk.

Natuurlijk bezochten we ook de Souq van Muscat waarvan de ingang ligt aan de ’s avonds verlichte boulevard van de stad.. Soms proberen de marktlieden hun waren aan je te slijten, maar al te opdringerig zijn ze niet.

Oman is nog steeds een land van vissers. Elke dag vroeg in de ochtend varen vanuit de dorpen langs de kust maar ook vanuit de hoofdstad kleine vissersboten uit op jacht naar de dagelijkse kost. ’s Morgens komen zij dan weer terug en verkopen hun waar op de vismarkt die op enkele honderden meters van de souq ligt. Niet alleen wordt hier de vis verkocht -en niet eens duur-, ze wordt er ook nog schoongemaakt. Het is een boeiend schouwspel.

Eén van de meest indrukwekkende moskeeën van de Islamitische wereld en de op één na grootste staat in Oman. Van de kroonluchter in de moskee vraag je, je af hoe ze die in godsnaam opgehangen hebben gekregen – zo immens groot! Het enorme tapijt is in diverse stukken in Iran geweven en vandaar overgevlogen. Er is geen naadje meer te zien.Naar het schijnt ook het grootste tapijt ter wereld.

Een attractie op zich is de zee waaraan Muscat als havenstad ligt. De kustlijn is vaak ruw en stranden worden afgewisseld met rotsen en steile bergwanden. Maar ín de zee vind je dolfijnen die in scholen bij elkaar rondzwemmen. We mochten ,dankzij Abdu, die weer iets speciaals geregeld had, mee met een boot die afgehuurd was door welgestelde Indiërs. We vaarden langs kleine rustige eilandjes en idyllische baaien.
Ook hadden we geluk tijdens het Muscat festival. Onze vriend Abdu zorgen door vip-toegang. Op die manier zagen we alles van zeer nabij. Het Muscat Festival is één van de belangrijkste festivals in Oman. Het festival biedt een verscheidenheid aan culturele, artistieke en traditionele evenementen en activiteiten.
Op naar het zuiden: Dhofar
Dhofar is de meest zuidelijke regio van Oman en ligt op ongeveer 1000 kilometer ten zuidwesten van Muscat. De vlucht met Oman air vanuit Muscat duurde maar een dik uur.
Dhofar is zowel de droogste als de natste plek van het Arabische Schiereiland en deze streek kent een tropisch klimaat. Het Dhofar gebergte zorgt ervoor dat de uitlopers van de zuidwestelijke moesson, khareef genoemd, hier blijven hangen en het gebied tijdens de zomermaanden van regen voorziet.
Terwijl het noorden in de zomer zeer heet is, is het is Dhofar nevelig. Het dorre landschap wordt omgetoverd tot een tropische, groene oase met watervallen, kokospalmen en bananenplantages.
De trekpleisters van Dhofar zijn de uitgestrekte en parelwitte stranden langs de kust van Salalah, maar ook voor een dosis cultuur is dit de juiste provincie. Overal maar dan ook overal lopen kamelen rond. Om de streek te verkennen huurden we een wagen en was het uitkijken voor overstekende kamelen.
Salalah, de hoofdstad van de regio Dhofar, heeft twee gezichten. Aan de ene kant de oude stad met vervallen Arabische huizen. Aan de andere kant nieuwe wijken met Indisch aandoende brede lanen, prachtige villa’s ,en een grote haven.
Vanwege het klimaat en de bodemgesteldheid komt de wierookboom wereldwijd alleen in Zuid- Oman voor. Wierook is het gedroogde hars van de wierookboom en is in deze regio van uitstekende kwaliteit.

Eeuwen geleden leidde de wierookroute vanuit het zuiden van Oman tot aan het hof van de Egyptische koningin van Sheba en zorgde de productie van wierook voor grote welvaart in de regio. Vandaag de dag is de beroemde route opgenomen in de UNESCO werelderfgoedlijst.
Van Zuid naar Noord: Op naar MUSANDAM
Een klein schroefvliegtuigje bracht ons van het zuiden naar het noorden.We landden op de militaire luchthaven van Khasab. Hier rijdt er maar 1 taxi. Er is geen openbaar vervoer. Het meest noordelijke puntje van Oman, Musandam, wordt van de rest van het Sultanaat gescheiden door de Verenigde Arabische Emiraten. Het landschap in Oman wordt gedomineerd door groene oases, goudgele woestijnduinen en witte steden is oceaanblauw de kleur van Musandam. Niet voor niets luistert dit schiereiland ook wel naar de naam ‘Noorwegen van het Midden Oosten’: hier werden we getrakteerd op een werkelijk adembenemend panorama van fjorden, grillige rotsen en steile kliffen.
Musandam is een afgezonderd deel van Oman en is goed te combineren met een bezoek aan Dubai.
Aangezien er geen openbaar vervoer is konden we rekenen op een spontane kerel die ons voor een vriendenprijsje met zijn wagen bracht naar Dubai.